اثربخشی آموزش بازی درمانی شناختی رفتاری بر توجه، حافظه و مهارت های اجتماعی کودکان ناتوان در یادگیری املاء

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش بازی درمانی شناختی رفتاری بر افزایش توجه، حافظه و مهارت های اجتماعی کودکان با ناتوانی یادگیری املاء بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی (پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه-ی آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه سوم مقطع ابتدایی شهرستان دهاقان (اصفهان) بودند. بدین منظور 40 دانش آموز مبتلا به ناتوانی یادگیری املاء، به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آموزش بازی درمانی و کنترل قرار گرفتند. شرکت-کنندگان در گروه آزمایش به مدت 8 جلسه (90 دقیقه ای) تحت آموزش بازی درمانی شناختی رفتاری قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش عبارت بودند از، آزمون تشخیص ناتوانی یادگیری املاء(کوسنج و همکاران، 1391)، آزمون هوش وکسلر ویرایش چهارم، پرسشنامه تشخیصی اختلال نقص توجه(سهرابی و همکاران، 1389)، شاخص اختلال نقص توجه جردن و مقیاس مهارت های اجتماعی گرشام الیوت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس و 18 spss-استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد(01/0 p<)، و با توجه به جدول میانگین ها، میانگین نمرات حافظه، توجه و مهارت های اجتماعی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل افزایش یافته است. بر اساس نتایج، بازی درمانی شناختی رفتاری بر بهبود و توانبخشی توجه، حافظه و مهارت های اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری املاء اثر بخش است و تلویحات مهمی در توجه به درمان های مبتنی بر بازی درمانی در کاهش مشکلات دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری دارد.